🐋 Pozew Do Sądu Pracy Wzór

Niewydanie świadectwa pracy może stanowić wykroczenie. Pracodawca, który narusza wynikający z art. 97 § 1 i 11 k.p. obowiązek wydania pracownikowi świadectwa pracy, popełnia wykroczenie przeciwko prawom pracowniczym przewidziane w art. 282 § 1 pkt 3 k.p., które jest zagrożone karą grzywny od 1000zł do 30.000 zł. Kiedy możesz wnieść pozew o sprostowanie świadectwa pracy? Świadectwo pracy jest dokumentem, jaki pracodawca wystawia pracownikowi z którym, mówiąc w dużym skrócie, kończy współpracę. Ściślej rzecz ujmując obowiązek wystawienia świadectwa pracy powstaje, kiedy umowa łącząca strony zostaje rozwiązana, bez znaczenia czy za porozumieniem, czy też nie, bądź kiedy stosunek pracy po prostu wygasa. Kiedy kończymy współpracę z naszym pracodawcą, mamy prawo do otrzymania od niego świadectwa pracy. Jest to o tyle ważny dokument, że obrazuje chociażby okresy, w których byliśmy zatrudnieni oraz wskazuje jakie dokładnie stanowiska zajmowaliśmy – tym samym jakie doświadczenie posiadamy w wykonywaniu pracy danego rodzaju. Prawidłowość wystawienia świadectwa pracy jest szczególnie ważna, gdy chcemy podjąć nową pracę. Wtedy by wykazać swoje umiejętności, doświadczenie i staż pracy przedkładamy je nowemu pracodawcy. Jednak co jeśli w świadectwie pojawiają się błędy, bądź braki? Zamiast pięcioletniego stażu pracy, Twój pracodawca określił go na trzyletni, bądź nie uwzględnił stanowiska jakie zajmowałeś i mimo Twoich próśb nie chce zmienić błędnych danych? Nic straconego – możesz złożyć do sądu pozew o sprostowanie świadectwa pracy! Obowiązek wystawienia świadectwa pracy przez pracodawcę Pracodawca, jeśli w ciągu kolejnych 7 dni po ustaniu stosunku pracy nie nawiąże z pracownikiem kolejnego stosunku pracy, jest obowiązany do wydania pracownikowi świadectwa pracy. Ma to miejsce na przykład wtedy, gdy umowa na okres próbny dobiegła końca i pracodawca zawiera z pracownikiem kolejną umowę. W przypadku takiej kontynuacji zatrudnienia pracodawca nie ma obowiązku wystawienia świadectwa pracy – chyba, że pracownik o to wnosi. Warto zaznaczyć także, że pracodawca nie może uzależniać wydania nam świadectwa pracy od określonego zdarzenia. Chodzi tu na przykład o uzależnianie wydania świadectwa od zachowania pracownika, jak wymogu dokonania określonych rozliczeń. Obowiązek wystawienia świadectwa pracy, powstający po stronie pracodawcy, dotyczy tylko stosunku pracy. Tym samym, by uzyskać od pracodawcy świadectwa pracy musisz być przez niego zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Jeśli wykonywana przez Ciebie praca opiera się na umowie zlecenia, nie masz prawa do uzyskania świadectwa pracy. Jednak możesz w takiej sytuacji zwrócić się do pracodawcy z prośbą, by wystawił Ci zaświadczenie, w którym zawrze informacje o długości zatrudnienia, wykonywanych obowiązkach, czy opłacanych składkach. Pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio do rąk pracownika, bądź osoby upoważnionej przez niego upoważnionej. Upoważnienie może być dostarczone pracodawcy w postaci papierowej lub elektronicznej. Świadectwo pracy może być również wydane na wniosek małżonka lub innej osoby uprawnionej do ubiegania się o rentę rodzinną w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w razie braku takich osób – innej osoby będącej spadkobiercą tego pracownika, złożony pracodawcy zmarłego. W takiej sytuacji pracodawca także musi wydać świadectwo pracy w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku. Chcesz wiedzieć więcej o tym, czym jest świadectwo pracy i co powinno zawierać? Czytaj tutaj! Kiedy możesz wnieść pozew o sprostowanie świadectwa pracy? Jeśli otrzymałeś już świadectwo pracy, ważne żebyś niezwłocznie zweryfikował poprawność danych w nim zawartych. Jest to bardzo istotne. Nawet jeśli na dzień otrzymania świadectwa pracy nie jest Ci ono niezbędne, ważne by nie odkładać go do szuflady „na potem”, gdyż ustawa wskazuje sztywne ramy czasowe dla możliwości wnoszenia o jego sprostowanie. Pracownik może w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o jego sprostowanie. Jeśli pracodawca uwzględni nasz wniosek – w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania wyda nam nowe świadectwo pracy, uwzględniające wskazywane przez nas poprawki. Dopiero, jeśli pracodawca nie uwzględni wniosku, po upływie kolejnych 7 dni licząc od dnia kiedy dowiedzieliśmy się o odmowie sprostowania naszego świadectwa pracy, możemy wytoczyć w tej sprawie powództwo do sądu. Przykładowo: Jan Kowalski z dniem 10 maja 2018 r. otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę w firmie XYZ sp. z o. o. Wobec miesięcznego okresu wypowiedzenia jaki mu przysługuje, dnia 10 czerwca kończy on pracę u swojego pracodawcy. Tego samego dnia otrzymuje świadectwo pracy. Następnego dnia, 11 czerwca 2018 r., w domu orientuje się, że w świadectwie jest błąd. Zamiast stanowiska kontrolera jakości produkcji, pracodawca w świadectwie pracy umieścił stanowisko młodszego konsultanta sprzedaży. Jan Kowalski 12 czerwca 2018 r. wysyła do pracodawcy wniosek o sprostowanie omyłki. Dnia 20 czerwca otrzymuje korespondencję z negatywnym rozpatrzeniem jego wniosku i odmową dokonania sprostowania. Od dnia 20 czerwca Jan Kowalski ma 7 dni by wnieść do sądu pozew o sprostowanie świadectwa pracy. Oznacza to, że dzień 27 czerwca będzie ostatnim dniem na wytoczenie powództwa w tej sprawie. Co powinien zawierać pozew o sprostowanie świadectwa pracy? W pozwie o sprostowanie świadectwa pracy musimy wskazać: oznaczenie sądu, do którego jest skierowany oraz jego adres; oznaczenie stron i ich adresów (także numer PESEL w przypadku osób fizycznych); oznaczenie rodzaju pisma – tj. nagłówek „pozew o sprostowanie świadectwa pracy”; osnowę wniosku oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności ; podpis – własnoręczny; wymienienie załączników – czyli dowodów jakie wymieniamy w pozwie oraz koniecznie odpis pozwu wraz pozostałymi załącznikami dla strony pozwanej; nasze żądanie – tj. dokonanie sprostowania błędnych danych zawartych w naszym świadectwie pracy, np. „w punkcie pierwszym mojego świadectwa pracy wydanego dnia r. zmienić zakres wykonywanych obowiązków w taki sposób, że zamiast konserwatora budynków wpisać stanowisko konsultanta do spraw klientów”. W powództwie o sprostowanie świadectwa pracy nie musimy oznaczać wartości przedmiotu sporu. przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie (oraz jeśli zajdzie taka potrzeba, także tych uzasadniających właściwość sądu – czyli opisanie naszej sytuacji, wyjaśnienie na czym polega omyłka wraz z uzasadnieniem dlaczego dane powinny zostać ujęte w odmienny sposób, np. „nieprawdą jest, że wykonywałem obowiązku konserwatora budynków, jak to wskazuje pozwany w wydanym świadectwie pracy, gdyż we wskazanym okresie sprawowałem funkcję konsultanta do spraw klientów”; informację, czy strony podjęły próbę mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu, a w przypadku gdy takich prób nie podjęto, wyjaśnienie przyczyn ich niepodjęcia – w wypadku powództwa o sprostowanie świadectwa pracy wydaje się, że obowiązek ten zostanie wypełniony w zasadzie poprzez zachowanie pracownika polegające na złożeniu wniosku bezpośrednio do pracodawcy, przed wystąpieniem na drodze sądową, który to obowiązek i tak powód musi wypełnić, by pozew był dopuszczalny. Mimo to w pozwie warto zamieścić informację, że pozwany nie był zainteresowany podjęcie próby ugodowego rozwiązania sporu, wobec czego wniesienie pozwu stało się konieczne. Gdzie wnieść pozew o sprostowanie świadectwa pracy? Pozew o sprostowanie świadectwa pracy należy wnieść do sądu rejonowego. Powód ma do wyboru sąd w miejscowości, w której: sąd właściwy dla miejsca zamieszkania pozwanego, dla okręgu gdzie praca jest, była lub miała być wykonywana, bądź też przed sąd, w którego okręgu znajduje się zakład pracy. Jaka jest opłata za wniesienie pozwu o sprostowanie świadectwa pracy? W sprawach pracowniczych nie wnosi się opłaty od pozwu – pracownik jest zwolniony z tego obowiązku. Oznacza to, że nie poniesiesz kosztów wytoczenia powództwa. Jednak jeśli Twoje żądania okażą się niezasadne, pamiętaj, że możesz zostać obciążony kosztami procesu. Pobierz wzór – Pozew o sprostowanie świadectwa pracy Źródła: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy Gersdorf Małgorzata, Rączka Krzysztof, Skoczyński Jacek, Kodeks pracy. Komentarz, III ROZPORZĄDZENIE MINISTRA RODZINY, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy Jak złożyć pozew. Wzory pozwów do sądu pracy są dostępne na stronach internetowych sądów rejonowych lub okręgowych (biura obsługi interesantów). Pracownik wnoszący powództwo lub strona wnosząca odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych są zwolnieni z opłaty kosztów sądowych. ^{Prawo i zasady społeczne określają nie tylko obowiązki, ale także uprawnienia i wolności. Przy tym interes jednego podmiotu nie może ingerować w interes drugiego. Dlatego też w każdym przypadku osoba (zarówno fizyczna, jak i prawna), której prawa zostały naruszone, jest uprawniona do żądania naprawienia szkody powstałej w wyniku takiego naruszenia. Prawo cywilne zapewnia poszkodowanym dość szeroki zakres narzędzi do czynnej ochrony swoich interesów. Do odszkodowania uprawnia ich cały szereg zdarzeń będących przyczyną szkody, wypadek komunikacyjny, wypadek przy pracy, błąd lekarski czy czyn prawnie zabroniony (wykroczenie, przestępstwo). W każdym przypadku podmiot poszkodowany ma prawo do roszczenia odszkodowawczego. Odszkodowanie należy mu się z mocy prawa, jednak swoje racje musi przedstawić w pozwie. Jak zatem sporządzić pozew o odszkodowanie? Generalna zasada będąca podstawą każdego pozwu o odszkodowanie została ustanowiona przez art. 415 Kodeksu cywilnego (dalej jako kc). Zgodnie z tym przepisem każdy, „kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”. Oznacza to, że wyrządzenie szkody przez czyn niedozwolony jest samoistnym źródłem powstania odpowiedzialności odszkodowawczej sprawcy (odpowiedzialność deliktowa). Nie musi być ona w żaden inny sposób wcześniej uregulowana, np. poprzez umowę. Odszkodowanie należy zawsze łączyć z dokonaniem czynu niedozwolonego, czyli takiego czynu, który stanowi pewien fakt lub zespół faktów rodzący odpowiedzialność za szkodę, jeśli da się stwierdzić, że szkoda jest jego zwykłym następstwem, a zatem jeśli między tym czynem a szkodą występuje adekwatny związek przyczynowy. Przepisy 415 i nast. kc przewidują odpowiedzialność za czyny niedozwolone, tj. za szkodę wyrządzoną z winy człowieka, bez jego winy, a także za zdarzenia, które nie charakteryzują się zaangażowaniem woli ludzkiej. Powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej Co do zasady jako podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym traktuje się winę. Jest to tak zwana ogólna odpowiedzialność deliktowa. Oprócz tego Kodeks cywilny wskazuje na wyjątki od tej zasady, jakimi są odpowiedzialność na zasadzie ryzyka oraz na zasadzie słuszności. Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka zakłada, że osoba, która posiada urządzenia wykorzystujące siły przyrody lub posługuje się dla realizacji swoich interesów osobami trzecimi, ponosi odpowiedzialność za szkody powstałe wskutek działania tych urządzeń lub osób, mimo że sama nie ponosi winy. Z kolei odpowiedzialność na zasadzie słuszności polega na tym, że w danej sytuacji nie można wskazać winy sprawcy, ale zasady współżycia społecznego przemawiają za przyznaniem poszkodowanemu odszkodowania. Odpowiedzialność deliktowa może przyjąć wiele postaci, a najważniejszymi z nich są: odpowiedzialność za czyny własne; odpowiedzialność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego i innych osób prawnych za szkody wyrządzone przy wykonywaniu władzy publicznej; odpowiedzialność za czyny cudze; odpowiedzialność za zwierzęta i rzeczy; odpowiedzialność związana z użyciem sił przyrody; odpowiedzialność w związku ze szkodą poniesioną w cudzym i wspólnym interesie i w związku z zapobieżeniem szkodzie; odpowiedzialność za produkt niebezpieczny. Przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej Nie zawsze powstanie szkody będzie prowadziło do powstania odpowiedzialności odszkodowawczej. Aby do tego doszło, muszą bowiem zostać spełnione odpowiednie przesłanki. Jedynie ich łączne spełnienie upoważnia osobę poszkodowaną do wysuwania roszczeń odszkodowawczych. Zasadniczo ciężar dowodu co do wszystkich okoliczności podniesionych w sprawie o odszkodowanie na zasadzie winy będzie obciążał poszkodowanego. Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej na zasadzie winy, jakie poszkodowany musi udowodnić, są: zaistnienie szkody; wystąpienie faktu, za który ustawa czyni odpowiedzialnym określony podmiot, czyli wystąpienie czynu niedozwolonego; związek przyczynowy między czynem niedozwolonym a szkodą w tej postaci, że szkoda jest zwykłym następstwem tego czynu. Należy pamiętać, że w sytuacji, gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności. Mimo zaistnienia powyższych przesłanek odpowiedzialności za szkodę nie ponosi: małoletni, który nie ukończył 13. roku życia; osoba, która z jakichkolwiek powodów znajduje się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli, o ile samodzielnie nie wywołała takiego stanu za pomocą środków odurzających; osoba, która zniszczyła lub uszkodziła cudzą rzecz albo zabiła lub zraniła cudze zwierzę w celu odwrócenia od siebie lub innych osób niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio ze strony tej rzeczy lub zwierzęcia, jeżeli niebezpieczeństwa sama nie wywołała, a niebezpieczeństwu nie można było inaczej zapobiec, i jeżeli ratowane dobro jest oczywiście ważniejsze niż dobro naruszone; osoba, która działała w obronie koniecznej, odpierając bezpośredni i bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro własne lub innej osoby. W przypadku odpowiedzialności na zasadzie ryzyka poszkodowany musi jedynie przeprowadzić dowód, że szkoda była związana z określonym zdarzeniem rodzącym odpowiedzialność. Z kolei osoba zobowiązana do jej naprawienia dla uchylenia się od tej odpowiedzialności musi wykazać istnienie okoliczności egzoneracyjnych, do których należy: siła wyższa; nastąpienie szkody wyłącznie z winy poszkodowanego; nastąpienie szkody wyłącznie z winy osoby trzeciej, za którą dłużnik nie ponosi odpowiedzialności; brak winy osoby, której zwierzchnik powierzył wykonanie czynności. Natomiast przy odpowiedzialności na zasadzie słuszności poszkodowany powinien przeprowadzić dowód istnienia okoliczności uzasadniających przyjęcie wniosku, że naprawienia szkody wymagają zasady współżycia społecznego, w szczególności ze względu na niezdolność poszkodowanego do pracy, jego ciężkie położenie materialne lub ze względu na porównanie stanu majątkowego poszkodowanego i sprawcy. Pozew o odszkodowanie – jak go sporządzić? Sporządzenie pozwu o odszkodowanie można opisać w 7 krokach – poniżej prezentujemy ich omówienie. Określenie sądu i wskazanie wydziału Na wstępie należy szczegółowo określić sąd, do którego pozew zostanie skierowany. Kwestię tę wskazują przepisy art. 16 i nast. Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z ogólnymi zasadami właściwości miejscowej pozew należy wytoczyć przed sąd, w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania. Właściwość rzeczowa sądu będzie zależeć od wartości dochodzonego roszczenia – roszczenia do 75 000 zł należy skierować do sądu rejonowego, zaś żądania o wartości przewyższającej 75 000 zł (tj. co najmniej 75 000,01 zł) do sądu okręgowego. Należy przy tym pamiętać, że w razie jednoczesnego żądania odszkodowania i zadośćuczynienia wartości tych roszczeń będą się sumować. Pozew o odszkodowanie należy do zakresu prawa cywilnego, dlatego też właściwym wydziałem dla tego typu spraw będzie wydział cywilny. Określenie stron postępowania W pozwie muszą znajdować się dane identyfikacyjne powoda oraz pozwanego, które pozwolą w sposób jednoznaczny zidentyfikować strony. Dane, jakie określają strony to: w przypadku osób fizycznych: imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer PESEL; w przypadku osób prawnych: nazwa, adres siedziby, NIP oraz KRS. Jeżeli pozew wnosi pełnomocnik (przedstawiciel), dodatkowo należy wskazać imię i nazwisko pełnomocnika oraz jego adres korespondencyjny. Wskazanie kwoty dochodzonej pozwem – wartość przedmiotu sporu Wysokość dochodzonej przez poszkodowanego od sprawcy kwoty odszkodowania nazywana jest wartością przedmiotu sporu. Określając kwotę wartości przedmiotu sporu, należy zaokrąglić ją w górę do pełnego złotego. Opłata od pozwu Wnosząc pozew do sądu, należy uiścić stosowną opłatę. Nieopłacenie lub nieprawidłowe opłacenie pozwu może wiązać się z jego odrzuceniem. Sąd w pierwszej kolejności wezwie powoda do uzupełnienia braków formalnych pisma – dopiero brak uzupełnienia pozwu o opłatę skutkuje odrzuceniem. Zgodnie z art. 2 w zw. z art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłata od pozwu w sprawach dotyczących odszkodowania, z uwagi na to, że jest to roszczenie majątkowe, będzie stanowić: do 500 zł – 30 zł; powyżej 500 zł do 1500 zł – 100 zł; powyżej 1500 zł do 4000 zł – 200 zł; powyżej 4000 zł do 7500 zł – 400 zł; powyżej 7500 zł do 10 000 zł – 500 zł; powyżej 10 000 zł do 15 000 zł – 750 zł; powyżej 15 000 zł do 20 000 zł – 1000 zł; w sprawach o prawa majątkowe przy wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia wynoszącej ponad 20 000 zł pobiera się od pisma opłatę stosunkową wynoszącą 5% tej wartości, nie więcej jednak niż 200 000 zł. 21 sierpnia 2019 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – poważnej zmianie uległy opłaty dotyczące spraw w przedmiocie praw majątkowych. Określenie rodzaju pisma W tym miejscu należy określić rodzaj pisma, tj. należy wpisać „Pozew o odszkodowanie”. Określenie żądania pozwu W pozwie powinno znaleźć się dokładne określenie żądania. Chodzi o skierowane do sądu żądanie wydania wyroku określonej treści. Należy zawrzeć w nim wszystkie elementy, które następnie powinny znaleźć się w wyroku uwzględniającym powództwo. Według doktryny żądanie winno być tak sformułowane, aby sąd mógł przepisać jego treść wprost do wyroku uwzględniającego powództwo, zmieniając jedynie styl wypowiedzi. Należy pamiętać, że określenie w pozwie żądanego świadczenia nie może polegać na odesłaniu do sposobu jego wyliczenia – powód musi samodzielnie wskazać dokładnie wysokość żądania. Przykład 1. Żądania pozwu o odszkodowanie mogą wyglądać następująco: „Powód wnosi o: 1. zasądzenie od pozwanego … na rzecz powoda … kwoty … zł (słownie: … zł) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia … roku; 2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda odsetek od zaległych odsetek od dnia wytoczenia powództwa; 3. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych; 4. rozpoznanie sprawy również w nieobecności powoda; 5. wydanie wyroku zaocznego, opatrzonego rygorem natychmiastowej wykonalności w przypadku zaistnienia przesłanek przewidzianych w art. 339 kpc”. Uzasadnienie pozwu Zgodnie z art. 187 kpc pozew obligatoryjnie musi posiadać przytoczenie stanu faktycznego, który spowodował powstanie szkody. Brak przedstawienia stanu faktycznego oznacza, że powód nie sformułował w istocie powództwa. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z 13 września 2017 r. (sygn. akt: I PK 264/16), zgodnie z którym „zakres kognicji sądu jest wyznaczony treścią pozwu (żądaniem i okolicznościami faktycznymi stanowiącymi jej podłoże), a także przytoczeniami faktycznymi i dowodami przedstawionymi w toku postępowania zgodnie z obowiązującym modelem koncentracji materiału procesowego. Zatem nie tylko samo sformułowanie roszczenia określa istotę roszczenia, ale również sposób określenia jego faktycznych podstaw i istoty żądania”. Powód nie ma obowiązku wskazywać podstawy prawnej żądania. Wynika to z faktu, że sąd stosuje prawo z urzędu, a nie na wniosek strony. To sąd decyduje o tym, jakie przepisy prawa są najbardziej odpowiednie dla danego stanu faktycznego. Powód może wskazać podstawę prawną żądania, ale wskazanie to nie wiąże sądu. Pozew o odszkodowanie – podsumowanie Sporządzenie prawidłowego i skutecznego pozwu o odszkodowanie może okazać się niełatwym zadaniem. Powód wnoszący pozew musi pamiętać o wszelkich wymogach formalnych pisma procesowego, dokładnie określić sąd, strony sporu oraz wartość przedmiotu sporu. Kolejno, aby pismo wywołało określone i oczekiwane efekty, powód musi prawidłowo określić swoje żądania oraz rzetelnie i precyzyjnie przytoczyć stan faktyczny sprawy. W sytuacji, gdy okoliczności sprawy wydają się dla poszkodowanego zbyt skomplikowane, powinien on zastanowić się nad zgłoszeniem swojego problemu adwokatowi lub radcy prawnemu. Jeżeli powód samodzielnie sporządzi pozew w sposób nieprawidłowy, może nie uzyskać należnego mu świadczenia. Z kolei polskie prawo nie pozwala na ponowne wytoczenie roszczenia w tym samym przedmiocie, co oznacza, że jeżeli powód raz przegra w sądzie, nie będzie miał drugiej szansy.} Jeżeli umowa pomiędzy stronami uległa już rozwiązaniu, sąd – uznając powództwo – orzeknie o przywróceniu powoda do pracy lub zasądzi na jego rzecz stosowne odszkodowanie. Jak wnieść pozew o ustalenie bezskuteczności wypowiedzenia? Pozew o ustalenie bezskuteczności wypowiedzenia wnosi się do sądu rejonowego, do wydziału pracy. Uprzejmie informujemy, że w związku z wdrożeniem standardów i procedur obsługi interesanta w sądownictwie powszechnym pod adresem: udostępniony został portal internetowy, na którym obok informacji dotyczących określonych postępowań znajdą również Państwo wzory wniosków i pism procesowych oraz formularzy stanowiących załączniki do poszczególnych kart usług. Katalogi usług wraz z kartami usług dla interesantów Sprawy cywilne Sprawy karne Sprawy pracy i ubezpieczeń społecznych Wzory podstawowe Pozew o rozwód Pozew o separację Wniosek o separację na zgodne żądanie małżonków Wniosek o ubezwłasnowolnienie Pozew o zapłatę Apelacja Zażalenie Skarga na orzeczenie referendarza sądowego Skarga o wznowienie postępowania Wzory dodatkowe 1. Pełnomocnictwo procesowe dla osoby najbliższej 2. Sprzeciw od wyroku zaocznego 3. Zarzuty od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym 4. Sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym 5. Wniosek o sprostowanie oczywistej omyłki w wyroku/postanowienia Sądu 6. Wniosek o uznanie zagranicznego orzeczenia o przysposobieniu 7. Wniosek o uznanie zagranicznego orzeczenia o nabyciu spadku 8. Wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia zagranicznego 9. Wniosek o uznanie zagranicznego orzeczenia rozwodowego 10. Wniosek o rejestrację czasopisma/dziennika 11. Wniosek o wpisanie zmian do Rejestru Dzienników i Czasopism 12. Wniosek o rejestrację Funduszu Inwestycyjnego zamkniętego 13. Wniosek o rejestrację Funduszu Inwestycyjnego otwartego 14. Wniosek o wpisanie partii politycznej do Ewidencji Partii Politycznych 15. Wniosek o wpisanie zmian do Ewidencji Partii Politycznych 16. Wniosek o przerwę w wykonywaniu kary pozbawienia wolności 17. Wniosek o przedterminowe warunkowe zwolnienie 18. Wniosek o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności

W obecnym brzmieniu, jedynie określona grupa pracowników w przewidzianych ustawą przypadkach, ma prawo złożyć taki pozew. Pozew zbiorowy do sądu, ma prawo zgłosić grupa co najmniej 10 osób, przy czym roszczenia strony powodowej muszą zostać oparte na tej samej podstawie faktycznej. Pozew zbiorowy mogą składać:

Do pobrania za darmo wzór: Pozew o odszkodowanie w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę na czas określony bez wypowiedzenia. Pozew ten składa się do sądu pracy w sytuacji, gdy pracownik zatrudniony na umowę o prace na czas określony uważa, że rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem jest nieuzasadnione. Przewodniczący sądu pracy musi ustanowić dla strony procesu na jej wniosek adwokata z urzędu, jeżeli przeciwna strona procesu zastępowana jest przez adwokata. Dalszym warunkiem jest, że strona ta nie jest w stanie ze względów finansowych ponosić kosztów adwokata. Sąd powinien pouczyć stronę o prawie do postawienia tego wniosku. NGlT. 210 474 46 495 115 128 172 204 449

pozew do sądu pracy wzór