Jedna z jego najbardziej znanych przepowiedni dotyczyła zniszczenia Andrzej Czesław Klimuszko urodził się w 1905 roku w województwie podlaskim, we wsi Nierośno. Był skromnym franciszkaninem, znanym wizjonerem, jasnowidzem i zielarzem. Miewał wizje dotyczące przyszłych losów Polski, Europy, a także zwykłych ludzi. Przyszłość innych wyczytywał ze zdjęć. Przez całe życie pomógł tysiącom osób. Przychodzili do niego nie tylko prości ludzie, ale także profesorowie. Niósł pomoc tym, którzy go potrzebowali. Posiadał szeroką wiedzę na temat ziół i potrafił pomóc w sprawach zdrowotnych. W swoich przepowiedniach mówił o przyszłym przebiegunowaniu ziemi i zmianie klimatu. Jednak wspominał, żeby nie wyjeżdżać z Polski, ponieważ dzięki swojemu położeniu, w Polsce jako w jednym z nielicznych krajów nie dojdzie do gwałtownych zmian klimatycznych. Mówił on także, że z Polski miały pochodzić osoby, które zmienią świat. Przewidział śmierć kardynała Hlonda i papieża Jana Pawła I, oraz wybór Karola Wojtyły na stolicę Piotrową. O pontyfikacie Jana Pawła II mówił, że "będzie jednym z największych papieży. Od niego będzie się liczyć nowa epoka Kościoła i Polski. Imię Polski rozsławi po wszystkich krajach świata. Dla Kościoła jego panowanie będzie bardzo pomyślne".Jedna z jego najbardziej znanych wizja była ta, która dotyczyła zniszczenia Europy, ale zarazem, w której Polska zostanie najmniej poszkodowana. "Widziałem żołnierzy przeprawiających się przez morze na takich małych, okrągłych stateczkach, ale po twarzach widać było, że to nie Europejczycy. Widziałem domy walące się i dzieci włoskie, które płakały. To wyglądało jak atak niewiernych na Europę. Wydaje mi się, że jakaś wielka tragedia spotka Włochy. Część buta włoskiego znajdzie się pod wodą. Wulkan albo trzęsienie ziemi? Widziałem sceny jak po wielkim kataklizmie. To było straszne (…) Wojna wybuchnie na Południu wtedy, kiedy zawarte będą wszystkie traktaty i będzie otrąbiony trwał pokój (…) Potem rakiety pomkną nad oceanem, skrzyżują się z innymi, spadną w wody morza, obudzą bestie. Ona się dźwignie z dna. Piersią napędzi ogromne fale. Widziałem transatlantyki wznoszone jak łupinki... Ta góra wodna stanie ku Europie. Nowy potop! Zadławi się w Giblartarze ! Wychlupnie do środka Hiszpanii! Wleje się na Saharę, zatopi włoski but, aż po rzekę Pad. Zniknie pod wodą Rzym ze wszystkimi muzeami, z całą cudowną architekturą (…) Nasz naród powinien z tego wyjść nienajgorzej. Może pięć, może dziesięć procent jest skazane. Wiem, że to dużo, że to już miliony, ale Francja i Niemcy utracą więcej. Italia najwięcej ucierpi. To Europę naprawdę zjednoczy. Ubóstwo zbliża."Ojciec Klimuszko nie mówił publicznie o swoich wizjach, wspominał o tym, jedynie w gronie najbliższych przyjaciół. Odstępstwem od tego było spotkanie z dziennikarką Wandą Konarzewską, na którym wizjoner powiedział: "Polska będzie źródłem nowego prawa na świecie, zostanie tak uhonorowana wysoko, jak żaden kraj w Europie (...) Polsce będą się kłaniać narody Europy. Widzę mapę Europy, widzę orła polskiego w koronie. Polska jaśnieje jak słońce i blask ten pada naokoło. Do nas będą przyjeżdżać inni, aby żyć tutaj i szczycić się tym". Ojciec Klimuszko w swojej książce pt. "Moje widzenie świata", napisał: "Jeśli chodzi o nasz naród, to mogę nadmienić, że gdybym miał żyć jeszcze pięćdziesiąt lat i miał do wyboru stały pobyt w dowolnym kraju na świecie, wybrałbym bez wahania Polskę, pomimo jej nieszczęśliwego położenia geograficznego. Nad Polską bowiem nie widzę ciężkich chmur, lecz promienne blaski przyszłości (…) Nadchodzi czas Polski i upadku jej wrogów. Przed Polską widzę jasność i wstępowanie do góry. Będzie bardzo dobrze". 22 sierpnia 1980 roku zakonnik trafił do szpitala, gdzie pożegnał się z życiem. Przed śmiercią powiedział przyjacielowi: "Kraj ten oczekuje lata świetności. Jest to obecnie szczęśliwe miejsce. Gdybym miał się drugi raz narodzić, chciałbym przyjść na świat tylko w Polsce. Niech Polacy z całego świata wracają nad Wisłę. Tu się im nic nie stanie".Ojciec Klimuszko określił swoje działania. Powiedział: "Sława dla głupców jest odurzającym narkotykiem... mnie rozgłos przyniósł najpierw zaskoczenie, potem rozczarowanie, wreszcie udrękę ciężaru odpowiedzialności wobec ludzi". Uważał, że za darem jasnowidzenia kryje się "wielkie ryzyko, udręka i odpowiedzialność" i nie lubił tego określenia. Mówił, "Najbardziej wstrząsającym przeżyciem jasnowidza jest widzenie dramatycznych scen rozgrywającego się wydarzenia, wobec którego musi pozostać biernym widzem, bez możliwości wpływu. Podobny wstrząs rodzi w duszy jasnowidza świadomość odpowiedzialności za wynik powierzonej mu sprawy do rozstrzygnięcia".Zobacz koniecznie: Jasnowidz Krzysztof Jackowski: Ludzie boją się tego, co wiem. Przepowiednie